Poep

Dolgelukkig ben ik met de lap grond naast ons nieuwe huis. Een mooie rechte lap om van alles mee te doen. Bouwgrond op een laag klapzand die erop wacht om door mij persoonlijk omgetoverd te worden tot een paradijselijke tuin waarin zowel bloemen, als bomen en groenten weelderig zullen groeien en bloeien. Voor het zover is zal er wel het een en ander moeten gebeuren. Niets kan groeien zonder goede basis. In het geval van onze tuin is dit een basis van droog zand waarin tot op heden vooral stenen zich graag naar boven werken. Hier moet ingegrepen worden! Mijn droomtuin roept in dit stadium om stevige maatregelen: poep! Lekker vette mest die, ruim omgespit, zal zorgen voor een levendige vegetatie. Gelukkig heeft Helen op de hoek een berg mest waar we best een kar van mogen hebben. Als ik na een dagje kantoor thuis aankom dampt me een rokende hoop poep tegemoet. Heerlijke koeienmest!

Ik schuifel weer als vijfjarige in de stal bij mijn opa voorzichtig langs de warme koeienlijven op weg naar de wc met (echt waar) een houten deur met een hartje. De rammelende voederbakken, het gesnuif en gekauw van die enorme koeienkoppen en de lucht van stro en mest, het blijven mijn warmste jeugdherinneringen.

Wat een vreemde gewaarwording was het om een vlaag van diezelfde lucht aan te treffen in het museum een week daarvoor. In het maagdelijke wit van de expositieruimte lagen stapelingen van schijven gedroogde koeienmest. Aan de muur hing een prachtig object, knalrood geschilderde brokken koeienpoep. Vruchtbaar materiaal in meerdere opzichten!

Na een dagje spitten is de helft zo’n beetje ondergewerkt en kunnen de kauwen uit de buurt een feestje bouwen met de strootjes en opgeduikelde regenwormen (waar komen die zo snel vandaan?). Nu ligt ook het pad naar de voordeur onder de poep, vogelpoep. De rest van mijn privé mestvaalt ligt nu te wachten op beter weer, het ziet er een beetje zielig uit. Maaaar… het zal niet lang meer duren. Gisterochtend constateerde ik op de weg naar mijn werk een toenemende bedrijvigheid in boerenland. Tractoren met enorme tanks en inspuitapparaten kruisten mijn pad. Het was een echte poepuitstrooidag. Nog even doorzetten, dan zal ook mijn bergje mest onder de gretige aarde zijn gespit om weg te rotten en mijn zorgvuldig uitgestrooide zaadjes en planten te voeden. En van wat ik over hou kan ik altijd nog een kunstwerk maken.

(de foto maakte ik in maart 2013 het van Abbemuseum in Eindhoven.  Het kunstwerk is van Sheela Gowda)